Davacı vekili mahkememize sunduğu 00/00/0000 günlü dava dilekçesinde; "Müvekkil , davalı ile yaklaşık 0 ay önce 00.00.0000 tarihinde evlenmiştir. Davalı yan özbekistan vatandaşı olup evlilik öncesi tarafları ortak arkadaşları tanıştırmıştır. Taraflar evlilik birliği öncesinde çok fazla birlikte zaman geçirip birbirleriniTam anlamıyla tanımadan evlenmişlerdir. Evlilik öncesinde aralarındaki sorunların evlilik birliği ile ortadan kalkacağı düşüncesi ile nikah kıymış iselerde aralarındaki sorunlar daha da artmış ve davalı, müşterek konutu terkederek İzmir iline tanıdıklarının yanına gitmişlerdir. Evliliklerinin daha ilk günlerinde taraflar yemek yapma, ev işi görme ve davalının müvekkile onur kırıcı davranışlarda bulunması nedeniyle ciddi anlamda tartışmışlardır. Bu tartışmalara tarafların tanışmasına ön ayak olan arkadaşları da tanık olmuştur. Müvekkil her zaman evlilik birliğinin huzur ve mutluluk içinde devam etmesi için çabalamıştır. Dolayısıyla, evlilik birliğinin sona ermesinde müvekkile atfedilebilecek bir kusur bulunmamaktadır. Buna karşın davalı taraf, evlilik birliğinin üzerine yüklediği sorumlulukların bilincinde olmamış, müvekkile karşı sürekli anlayışsızca davranmış, müvekkili ne arayıp ne sormuş , müvekkilin kazandığı maaş ücretlerini davalı taraf alıp kendi uhdesinde kullanmış, müvekkile karşı sevgi ve saygı göstermemiştir. Sonuç olarak, davalı taraf evlilik birliğinin sona ermesinden ağır kusurlu olarak sorumludur. Davalı tarafın tüm bu kusurlu davranışları sebebiyle evlilik birliği temelinden sarsılmış ve evlilik birliğinin devamı müvekkil açısından çekilmez hale gelmiştir. Şöyleki; Müvekkil davacı koca işi gereği akşama kadar sokaklarda çalıştığı için eve geldiğinde eşinden sıcak bir karşılama bir güler yüz beklemesine karşın durum bunun aksi olmuştur. Davalı yan evine gelen eşine bırakın güler yüz göstermeyi kapıya dahi çıkmamıştır. Evlilik birliğinden beklentisini davalı eşine anlatmaya çalıştığında ise durum daha da sarpa sarmış ve her defasında taraflar arasında telafisi imkansız yaralar açan tartışmalar yaşanmıştır.Bu tartışmalar esnasında davalı her seferinde müvekkili sevmediğini, kendisiyle evlendiği için çok pişman olduğunu, vb müvekkilin onurunu kırıcı cümleler kurmuştur. Hatta müvekkile "sen çalışmak için evden çıkıyorsun ben senin nereye gittiğini bilmiyorum" diyerek müvekkile iftira dahi etmektedir. Davalı yan evlendikleri günden beri müvekkili aşırı derecede kıskanmakta müvekkili tabiri caizse işe dahi göndermek istememektedir. Bu durum o kadar ileri gitmiştir ki evlendikleri günden davalının ortak konutu terkettiği güne kadar müvekkil ailesi ile dahi görüşememiştir. Tüm bunlar üzerine taraflar arasında ki kültürel farklılıklarda eklenince evlilik birliği müvekkil açısından çekilmez bir hal almıştır. Müvekkil son olarak müşterek konutu terk edip giden davalı ile iletişime geçmeye çalışmış kendisine hiçbir açıklama dahi yapılmamış "İzmir'e geldim seni sevmiyorum ne diye beni arayıp duruyorsun vb" cümlelerle muhatap olmak zorunda kalmıştır. Müvekkilim evliliğin devamı için elinden gelen her türlü fedakarlığı yapmış karşılığında tartışma, aşağılanma ve hakaretten başka birşey görmemiştir. Son olarak ortak konutu da terk eden davalı evlilik birliğini temelinden sarsmıştır. İşbu durumlar sebebiyle taraflar arasında fiili ayrılık başlamış olup son olarak da davalı tarafın evi terketmesi ile birlikte tarafların evliliğin devamını sağlama iradesinin tamamen yok olduğu açıktır. Yukarıda bahsedilen nedenler ışığında davacı müvekkilimin evliliğin bitmesinde hiçbir kusuru yokken davalının müvekkilimi istemediğine dair söylemleri ve başına buyruk hareketleri sebebiyle davalı tarafın evliliğin son bulmasında tam kusurlu olması sebebiyle Sayın Mahkemeniz nezdinde işbu davayı açmak zaruri olmuştur. Yukarıdaki açıklamalar ve Sayın Mahkeme tarafından re'sen nazara alınacak diğer hususlar ışığında Tarafların Şiddetli Geçimsizlik ve Evlilik Birliğinin Temelinden Sarsılması Nedeniyle boşanmalarına, Yargılama giderleri ve ücreti vekaletin karşı tarafa yükletilmesine karar verilmesi" talep ve dava etmiştir.